آنچه در ماجرای خودکشی دانش‌آموز بوشهری دیده نشد
این خبر به سرعت در فضای مجازی پخش شد و رسانه های نافرمانی تا آنجا که می توانستند آن را دستکاری کردند. اگرچه در ابتدا اداره آموزش و پرورش دیرالزور اظهار داشت که این دلیل خودکشی نبوده است ، اما خانواده این نوجوانان به برخی رسانه ها گفته اند که این دلیل خودکشی پسر آنها بوده و این قسمت از داستان هنوز مشخص نیست. مطمئناً می توانیم در مورد آن صحبت کنیم ، این ویرانه های فقر و تأثیرات آن است که امروز بر بسیاری از افراد جامعه افتاده و وقایع تلخی مانند آنچه در مورد “سید محمد” گفته شد را ثبت می کند. امروزه ، طبق آمار رسمی ، بیش از 3 میلیون دانش آموز به دلیل نیازهای آموزش آنلاین مانند تبلت یا تلفن همراه محروم هستند ، این بدان معنی است که ما در کشور مدارس زیادی را رها کرده ایم.
علاوه بر بسیاری از مشکلات موجود و مشکلات اقتصادی ، برخی عوامل دیگر که کمتر مورد توجه قرار می گیرند ، در این فشارها و پیامدهای آن نقش دارند. به عنوان مثال ، در این مورد تبلت ها و تلفن های همراه ، نباید فراموش کنیم که تا یک سال پیش ، دو مارک معروف کره ای ، یعنی ال جی و سامسونگ ، تنها مارک های موجود در بازار دستگاه های تلفن همراه و تبلت ها در ایران بودند. قیمت این محصولات تا حدودی مناسب بود ، اما به محض این که ترامپ اخم کرد و BJP را به طور غیرقانونی ترک کرد ، این مارک ها ماست نیز بسته بندی کردند و از کشوری که سالها محصولاتشان را می فروختند فرار کردند!
خروج ال جی و سامسونگ از ایران باعث رکود بازار بزرگترین سهم از این دو برند شده است و قیمت این محصولات که قبلاً قابل تحمل بودند ، سر به فلک کشیده است.
اگرچه سید عباس موسوی سخنگوی وقت وزارت امور خارجه بدون نام بردن از این دو شرکت در توییت خود نوشت اما “برخی از شرکت های خارجی که در سال ها و ماه های اخیر ایران را ترک کرده اند و پذیرفتن آزار و اذیت آمریکا را ترک کرده اند بازگشت به بازار ایران بسیار دشوار خواهد بود” در هر صورت ، این یک واکنش سیاسی بود و در عمل بازار ایران باقی ماند و کالاهایی که دیگر موجود نبودند یا قیمت آنها برای اکثر افراد جامعه منطقی به نظر نمی رسید.
به گفته دبیر انجمن واردکنندگان موبایل ، “در 12 ماه گذشته تا پایان ماه سپتامبر 15 میلیون و 380 هزار دستگاه تلفن همراه وارد شده است ، در حالی که مصرف کشور در آن دوره 15 میلیون و 500 هزار دستگاه بوده است.” این بدان معناست که واردات موبایل تقاضای داخلی را برآورده نمی کند ، به این معنی که کالاها بر اساس قانون عرضه و تقاضا گران می شوند.
مدیرکل دفتر عدالت آموزش و پرورش و توسعه آموزش عشایر وزارت آموزش و پرورش گفت: “ما به اندازه کافی قرص نداریم.” ما برای دانشجویان خود 2.2 میلیون قرص نیاز داریم ، اما واقعیت این است که این اتفاق نمی افتد زیرا تولید داخلی امکان پذیر نیست و به دلیل نوسانات نرخ ارز نمی توانیم این تعداد را از خارج وارد کنیم. هدف ما در اولین گام تهیه 100000 قرص اولویت دانشجویی تحت پوشش کمیته امداد است. “شرکت داخلی قول داده و تولید خود را آغاز کرده است ، اما این امکان وجود ندارد که این تبلت بدون این ابزار در دسترس همه دانش آموزان قرار گیرد.” این همچنین بدان معناست که مشخص نیست که آیا خط تولید مجموعه های داخلی این مقدار نیاز دانشجو را برآورده می کند یا خیر.
اکنون فرض کنید یک کارگر ساده با حداقل دستمزد بین 1 میلیون و 900 هزار تومان و کمتر از 3 میلیون تومان و دارای دو دانش آموز باید دو قرص برای فرزندان خود تهیه کند زیرا ساعت مدرسه یکسان است و این امکان وجود دارد که دو فرزند از یک Tablet استفاده نکنید.
امروز نداشتن قرص نوجوان را به کام مرگ می اندازد و فردا همین اتفاق ممکن است برای مردی بیفتد که نمی تواند جهیزیه دخترش را تهیه کند یا زنی که سرپرست خانه است و نمی تواند یک وسیله ساده مانند جاروبرقی برای نظافت منزل بخرد.
اینها تنها بخشی از پیامدهای رفتار شرکتهای شناخته شده ای است که در روزهای آغازین تلاش کردند تا از جیب مردم ایران سود ببرند و ما را در روزهای سخت تحریم تنها بگذارند. قطعاً فراموش نخواهیم کرد!