اوتیسم نوزاد چیست

اختلال طیف اتیسم در بیشتر کودکان مبتلا، تا چهار سالگی یا گاهی بعد از آن هم تشخیص داده نمی‌شود اما کارشناسان می‌گویند امکان تشخیص اتیسم اغلب از همان دو سالگی وجود دارد و ممکن است برخی از والدین قبل از یک سالگی هم متوجه این علائم بشوند و تا ۱۸ ماهگی کاملاً تشخیص دهند که مشکلی وجود دارد ولی در هر صورت این موضوع را به خاطر داشته باشید که تشخیص اتیسم در سن زیر سه سال قطعیت صرف ندارد. در این مطلب می‌توانید با علائم اتیسم در کودکان زیر یک سال، کودکان یک ساله و دو ساله آشنا شوید.

علائم اتیسم در کودکان کوچک‌تر از ۱۲ ماه

در این سن‌، کشف علائم اتیسم شامل توجه به این موضوع است که آیا کودک به نقاط عطف رشدش می‌رسد یا خیر و هرچه درمان یک کودک مبتلا به اتیسم زودتر شروع شود نتیجهٔ ‌آن بهتر است. لباس پی جی ماسک با الهام از فضا و تکنولوژی، یکی از جذاب‌ترین مدل‌های پوشاک امروزی است . بنابراین اگر متوجه هر کدام از علائم زیر شده‌اید یا نگرانی‌هایی دربارهٔ رشد فرزندتان دارید لازم است برای اطمینان از نبود هیچ مشکلی با پزشک کودکتان صحبت کنید:

• کودک علاقه‌ای به نگاه کردن صورت افراد نشان نمی‌دهد.
• تماس چشمی برقرار نمی‌کند.
• ممکن است حتی به نظر برسد که اصلاً شما را نمی‌بیند.
• کودک نمی‌خندد.
• همشه به صداها واکنش نشان نمی‌دهد.
• به اسمش پاسخی نمی‌دهد.
• برای دیدن منبع یک صدا برنمی‌گردد.
• وقتی صدای بلندی را می‌شنود از جا نمی‌پرد، اما در دیگر موقعیت‌ها، شنوایی او ممکن است خوب به نظر برسد.
• دوست ندارد در آغوش گرفته یا لمس شود.
• به بازی‌های معمول کودکان مثل دالی‌موشه علاقه‌ای نشان نمی‌دهد.
• غان و غون نمی‌کند یعنی صدا درنمی‌آورد یا دیگر علائم اولیهٔ‌ شروع صحبت کردن را نشان نمی‌دهد.
• از حرکات بدنی معنی‌دار، اشاره‌ها و حرکات برای حرف زدن استفاده نمی‌کند، مثلاً وقتی می‌خواهد در آغوش گرفته شود دستش را دراز نمی‌کند.

علائم اتیسم در کودکان ۱۲ تا ۲۴ ماهه

در این سن‌ها نیز علائمی برای تشخیص احتمالی اتیسم وجود دارد. برخی از مواردی که می‌توان به آنها توجه کرد شامل موارد زیر است: تشخیص علائم اولیه اوتیسم در نوزادی بسیار دشوار است ولی نوزادان مبتلا به اوتیسم در مواردی از دیگر نوزادان متفاوت اند.در سال نخست زندگی ارتباطات اجتماعی از مهم ترین محدوده ها برای مشاهده اولین نشانه های اختلال طیف اوتیسماست. فهمیدن این موضوع که کودکی دچار است می‌تواند بسیار دشوار باشد، زیرا بسیاری از کودکانی که این بیماری را ندارند هم گاهی برخی از رفتارهای مشابه و همان نشانه‌های اتیسم را از خود نشان می‌دهند.

انجام یا عدم انجام رفتار هایی مانند لبخند زدن،ارتباط چشمی و ایما و اشارات به ما نشان می دهد که آیا یک کودک در حال گذراندن دوران رشدی عادی است یا غیر عادی. استفاده از لباس عروسکی سگ های نگهبان ، می‌تواند به کودکان احساس تفاوت و منحصر به فرد بودن را القا کند . برخی از نشانه های اولیه اختلال طیف اوتیسم معمولاً در دو سال اول زندگی در کودکان مشاهده می گردد و برخی از کودکان ممکن است این علائم اولیه هشدار دهنده را از خود نشان بدهند ودر مواردی هم ممکن است در کودکان این علائم دیده نشود.برخی از این علائم در اثر افزایش سن تغییر می کنند یا اینکه واضح تر می گردند و در این مقطع سنی است که نقصان های مهارتهای اجتماعی و زبانی برای والدین نگران کننده می گردد.

ولی تعداد علائم مشاهده گردیده در هر کودک بسته به سن و شدت اختلال، متفاوت است.برای دریافت اطلاعات بیشتر در زمینه اختلال طیف اوتیسم مطالعهمقاله خانه مناسب برای کودک مبتلا به اوتیسم چگونه است را پیشنهاد می کنیم. در ادامه علائم در دو دسته بندی ارائه می گردد نخست بر اساس تجلی رفتاری و دوم بر اساس ماه مشاهده علامت و در پایان نیز مراحل رشد عادی کودک برای مقایسه و اخرین دستاوردهای پزشکی در زمینه تشخیص نشانه های نخستین اختلال اوتیسم ارائه می گردد. از حرکات بدنی معنی‌دار استفاده نمی‌کند: یعنی سرش را به علامت بله یا خیر تکان نمی‌دهد. به عنوان خداحافظی یا «بای‌بای» دستش را تکان نمی‌دهد یا به چیزهایی که می‌خواهد با دست اشاره نمی‌کند.

برای نشان دادن علاقه‌اش به اطراف یا به اشیا اشاره نمی‌کند: بیشتر کودکان تا ۱۴ یا ۱۶ ماهگی به اشیا اشاره می‌کنند تا توجه شما را جلب کنند تا چیزی مثل یک سگ یا را که مورد توجه‌شان واقع شده است به شما نشان دهند. با توجه به گستردگی علائم و نشانه های اختلال اوتیسم، شناخت دقیق علت ایجاد آن بسیار سخت است و تاکنون میسر نشده است اما طی پژوهش های مختلف تاثیر عوامل ژنتیکی و عوامل محیطی مانند آلودگی های محیطی، عفونت های قبل از تولد، مصرف داروهای ضد تشنج در دوران بارداری بر بروز این اختلال مشخص شده است.

اغلب تا ۳ سالگی می توان با کمی دقت در رفتار کودکان، اوتیسم را تشخیص دارد. بروز علائم در برخی از نوزادان به این صورت بوده که اگرچه روند رشد طبیعی را تا سنین ۲۴ ماهگی نیز طی می کنند ولی پس از آن محدودیت هایی در مهارت های رشدی و توانایی های مربوطه رخ می دهد. در سن مشخصی است اما حرف نمی‌زند: تا ۱۶ ماهگی عبارات یک کلمه‌ای را به زبان نمی‌آورد یا تا ۲۴ ماهگی عبارات دو کلمه‌ای را به کار نمی‌برد. برخی مهارت‌هایش را از دست می‌دهد: مهارت‌های کلامی یا اجتماعی را که قبلاً به دست آورده بود دوباره از دست می‌دهد یا قبلاً غان و غون می‌کرد یا چند کلمه را به زبان می‌آورد یا به مردم علاقه نشان می‌داد اما اکنون این کار را نمی‌کند.

با توجه به شیوع روز افزون اختلال اوتیسم در بین کودکان و تاثیری منفی که بر روابط و آینده آنان دارد، اطلاع از علائم و روش های درمانی آن ضرورت دارد. قیمت لباس سوپرمن ممکن است بر اساس شهر و منطقه فروشگاه متغیر باشد . کارشناسان ضعف عملکردی و نداشتن مهارت اجتماعی کارآمد مبتلایان به این اختلال را به دلیل نقص در مسیر های ارتباطی سلول های عصبی در مغز می پندارند که باعث می شود عوارضی مانند عقب ماندگی جسمی و ذهنی، اختلالات در زمینه یادگیری، مهارت های زبانی، مهارت های بینایی و شنیداری در آینده فرد به وجود آید. بنابراین والدین حتما باید معاینه های قبل از یک سالگی را جدی بگیرند.

والدین نقش بسیار پررنگی در جلوگیری از بروز این مشکلات دارند زیرا آنان بیشترین زمان را با کودک سپری می کنند بنابراین می توانند با مشاهده هر گونه علائم هشدار دهنده، فرآیند تشخیص را سرعت بخشیده و مراجعه به موقع به پزشک و استفاده از راهکار های درمانی موجب کنترل این اختلال شوند. به گونه ای که زندگی فرد مبتلا به سمت طبیعی تر شدن هدایت گردد.  یکی از سوالات درباره تشخیص اختلال اوتیسم این بوده که آیا می توان فرد مبتلا را از دوران نوزادی نیز شناسایی کرد؟ به همین منظور مطالعات بسیاری صورت گرفته که نتایج آن اثبات کرده که می توان با توجه به بروز برخی شواهد احتمال داد که کودک در آینده مبتلا به اوتیسم و یا اختلالات طیف ملایم آن، سندرم آسپرگر می گردد.

کناره‌گیری می‌کند: به نظر می‌رسد که به دیگران توجهی نمی‌کند و در جهان خودش به سر می‌برد. روی پنجهٔ پاهایش راه می‌رود یا اصلاً راه نمی‌رود: هرچند این کار را خیلی از کودکان ممکن است انجام دهند اما به عنوان یکی از علائم اتیسم به آن اشاره شده و لازم است بدون ایجاد نگرانی و اضطراب بی‌دلیل فقط به اطلاع پزشک کودکتان رسانده شود. در آخر نیز باید بدانید که هیچ‌کدام از علائم گفته‌شده همواره قطعی و صددرصد نیست و حتماً لازم است که یک پزشک ماهر و باتجربه، را در کودکان تشخیص دهد و تأیید کند.