سرخوردگی “تولید ناخالص ملی” با افزایش سود سپرده
نرخ سود سپرده های بانکی یکی از ابزارهای کنترل سیستم های اقتصادی است که در صورت مدیریت صحیح و علمی می تواند تأثیرات قابل توجهی بر بهبود اقتصاد کشور داشته باشد. محققان ایرانی این موضوع را مطالعه کرده و توصیه هایی کرده اند.
به گزارش مجله تفریحی زیباروز ، این بانک یک سازمان پیشرو در تمام نقاط جهان است و نقش مهمی در اقتصاد کشور ایفا می کند زیرا به دولت و بخش خصوصی کمک های مالی زیادی می کند. در کشورهای در حال توسعه ، بانکها منبع اصلی تامین مالی بخشهای واقعی اقتصاد هستند. در کشور ما طبق آمار و اطلاعات منتشر شده توسط بانک مرکزی ، سیستم بانکی نقش مهمی در تامین مالی اقتصاد ایران داشته است. در ادبیات اقتصادی ، اقتصاددانان بحث های گسترده ای در مورد قدرت و نحوه تأثیر بانک ها بر متغیرهای کلان اقتصادی انجام داده اند.
به گفته کارشناسان ، یکی از مهمترین متغیرهای تأثیرگذار در بانکداری ، نرخ سود سپرده های بانکی است که اقتصاددانان مدتهاست آن را ابزار سیاست پولی می دانند. چگونه و چگونه این تأثیر در سیستم اقتصادی بسیار مهم است ، زیرا تغییر نرخ بهره بر فعالیت اقتصادی تأثیر می گذارد. در همین راستا ، سیاست تغییر نرخ سود سپرده های بانکی در سالهای مختلف در کشور بارها توسط بانک مرکزی و شورای پول-اعتبار اجرا شده است. با اتکا به مبانی نظری و شرایط فعلی در اقتصاد ایران ، مطالعه و شبیه سازی تأثیر تغییرات نرخ سود سپرده بر متغیرهای کلان اقتصادی مانند تولید ناخالص داخلی واقعی ، سرمایه گذاری و سطح عمومی قیمت بسیار مهم است.
در همین راستا ، محققان دانشگاه شهید بهشتی در این زمینه تحقیقاتی انجام دادند که نتایج آن به تازگی در فصلنامه تحقیقات اقتصادی (رشد و توسعه پایدار) دانشگاه تربیت مدرس منتشر شده است.
در این مطالعه که بر بازه زمانی 1352 تا 1396 تمرکز دارد ، محققان ابتدا مدلی را تدوین کردند که بر سیستم بانکی کشور تمرکز داشت و در مرحله بعدی ، برای مشاهده تأثیر تغییرات نرخ سود بر سپرده های بانکی ، سه سناریو وجود دارد. افزایش ، کاهش و در مدل ، سیاست نرخ بهره را در نظر گرفته و آن را مورد بررسی قرار دادند.
نتایج این مطالعه نشان می دهد که بین نرخ سود سپرده و تولید ناخالص داخلی رابطه منفی وجود دارد. یعنی افزایش نرخ سود سپرده ها منجر به کاهش تولید ناخالص داخلی می شود که بسیار مضر است.
در این رابطه ، مهدی یزدانی ، استادیار و پژوهشگر اقتصاد ، دانشکده اقتصاد و علوم سیاسی دانشگاه شهید بهشتی و دو همکار دیگر می گویند: این امر منجر به افزایش هزینه استفاده از سرمایه می شود که تأثیر معکوس بر سرمایه گذاری دارد. “به طور کلی ، بازگشت سرمایه قوی تر است ، بنابراین سرمایه گذاری و در نتیجه تولید کاهش می یابد.”
به گفته محققان ، “اما در سناریو کاهش نرخ سود سپرده ها ، نتایج معکوس مشاهده شد و تولید افزایش یافت.” همچنین طبق سناریوی سوم ، که نرخ سود سپرده های مدت دار را به 17 درصد می رساند ، سناریوی دیگر . “
بر این اساس ، با توجه به این یافته ها و با در نظر گرفتن اینکه سرمایه گذاری یکی از عوامل مهم توسعه اقتصادی است ، فراهم آوردن زمینه لازم برای افزایش سرمایه گذاری بسیار مهم است. کاهش نرخ سود سپرده های بانکی و در نتیجه کاهش هزینه استفاده از سرمایه ، زمینه ای برای افزایش سرمایه گذاری ایجاد می کند.
به گفته یزدانی و همکارانش ، “علاوه بر این ، با توجه به شرایط نامطلوب تورمی در کشور ، سیاست های مبتنی بر کنترل تورم می تواند بسیار مفید باشد.” به همین دلیل ، پیشنهاد می شود که برای کنترل تورم و افزایش سرمایه گذاری و تولید کشورهای فعال اقتصادی باید از افزایش نرخ سود سپرده های بانکی خودداری کنند و در عوض از سیاست کاهش نرخ سود سپرده ها برای دستیابی به این اهداف استفاده کنند. “
انتهای پیام