هنر سفالگری در منطقه ای که صاحب دومین نقطه مرتفع زمین است
سرامیک های هنری با قدمت 7000 ساله هنوز بر تمدن بشری حاکم است. امروزه کمتر کسی نام این هنر را می شنود و تاریخ کهن آن را در میان تمدن های مختلف درک نمی کند. سالیان متمادی است که هنر سفالگری در کتب تاریخی به عنوان یکی از دستاوردهای تمدن های مختلف مانند بین النهرین ذکر شده و هنوز هم از آن یاد می شود.
لونچار عکس ها و توضیحاتی از اهمیت این هنر به ویژه در منطقه ای مانند کشمیر در اختیار مجله تفریحی زیباروز قرار داده است که در ادامه می خوانید.
پیش از این، کشمیر منطقه ای در شمال غربی شبه قاره هند بود که شامل یامو و کشمیر تحت کنترل هند، گلگوتا-بالتستان و کشمیر آزاد تحت کنترل پاکستان و منطقه شرق دور تحت کنترل چین بود. این منطقه بیشتر کوهستانی است و رشته کوه قراقوروم شامل قله K2 دومین نقطه مرتفع کره زمین و چندین قله مرتفع دیگر است. کشمیر یکی از حوزه های اصلی نفوذ زبان فارسی است.
این هنرمند کشمیری درباره اهمیت سفالگری در این منطقه توضیح می دهد: «کنچارستوو یک هنر و صنعت باستانی است که با وجود فرهنگ آشپزی مدرن بر اساس مواد و فناوری جدید، همچنان بر تمدن بشری تسلط دارد.
ریشه‌های سفال‌ها را می‌توان به دوران ماقبل تاریخ جستجو کرد که با کاوش‌های برجاما، موهنجودارو، سندها و مکان‌های مختلف دیگر کشف شد. گلدان ها از گل یا سفال ساخته می شوند. غذا، گیاهان و حیوانات ما نیز از زمین می آیند. هنر سرامیک میراث فرهنگی ماست. افراد زیادی با این هنر در ارتباط هستند و از این طریق امرار معاش می کنند.
ظروف سفالی امروزه نیز در بسیاری از بازارها و خانه ها یافت می شود، البته به تعداد کمتر. بسیاری از افراد این حرفه را رها کرده اند زیرا نسبت به سایر حرفه ها سود کمتری دارد.
«تمبکناره» و «نت» از آلات موسیقی معروف کشمیری ساخته شده توسط سفالگران هستند. کنگره ها، اسباب بازی ها، گلدان ها و وسایل تزئینی، حباب هابل و کشمیری، گلدان های بخور، گلدان های آب، گلدان های شیر، قلک ها و … همچنان مورد تقاضا هستند.» گلدان های سفالی و دیگر اشیاء هنری از گل رس معمولاً در مکان هایی دیده می شود. زیارت در هنگام ملاس و دیگر مناسبتهای بزرگ.»
انتهای پیام/