«خط لوله سم»؛ نقطه صفر اپیدمی مرگبار فنتانیل در کالیفرنیا

به گزارش مجله تفریحی زیباروز، بحران سوءمصرف ماده مخدر فنتانیل در آمریکا به شکلی فزاینده در حال گسترش بوده به نحوی که محله‌ای در مرکز سان‌فرانسیسکو، چهارمین شهر بزرگ ایالت کالیفرنیا و پنجمین شهر بزرگ ایالات متحده را به مرکز مصرف و خرید و فروش این ماده مخدر مصنوعی که ۵۰ برابر قوی‌تر از هروئین عمل می‌کند، تبدیل کرده است؛ محله‌ای که به آن لقب “خط لوله سم” را داده‌اند.

در همین زمینه خبرنگار نشریه تلگراف انگلیس دست به تهیه یک گزارش میدانی درباره بحران گسترش مصرف و فروش این ماده مخدر در شهر سان‌فرانسیسکو زده است.

او در این گزارش نوشته است: «قرار است در آمریکا به زودی یک لایحه جدید درمان اعتیاد به معضل اعتیاد و مصرف مواد مخدر که حالا هر جایی از مرکز سان فرانسیسکو، یکی از ثروتمندترین مناطق کل آمریکا را درگیر کرده، رسیدگی کند.

ریزی اسپوئر، وقتی ۱۲ سال داشت شروع به استفاده از مواد مخدر کرد. او که بزرگ شده منطقه خلیج سان فرانسیسکو است دوست داشت هر چقدر که بتواند موادهای گوناگون غیرقانونی را تجربه کند. او اما گفت که به نقطه‌ای رسید که “احتمالا قرار بود بمیرد.”

او می‌گوید که داستان او و تجربه او “نامعمول” نیست. او که اکنون ۳۴ سال سن دارد، در سال‌های اخیر بیش از ۳۰ نفر از دوستانش را به خاطر مواد از دست داده است.

این یک رقم تاریک است اما شاید در پس زمینه همه گیری مواد مخدر در کالیفرنیا تعجب آور نیست؛ حالا از هر پنج مورد مرگی که در این ایالت در رده سنی ۱۵ تا ۲۴ سال رخ می‌دهد، یک مورد مربوط به مواد است.

مقصر اصلی فنتانیل است: یک ماده مخدر مصنوعی که ۵۰ برابر از هروئین قوی‌تر و اعتیاد آورتر بوده و حتی در دوزهای کم نیز مرگبار است.

ابعاد بحران شاید در هیچ کجا به اندازه محله “تندرلوین” سان فرانسیسکو مشهود نیست؛ جایی که بازارهای خرید و فروش مواد مخدر در فضای باز به این ملحه لقب “خط لوله سم” را داده است.

اینجا محله‌ای است که در تسلط جمعیت بی‌خانمان‌ها قرار گرفته است؛ بی‌خانمان‌هایی که جمعیتشان در پی تلاقی چند بحران اعم از بحران فنتانیل، بی کاری مربوط به همه‌گیری و کمبود شدید مسکن، بالا رفته است.

خبرنگار تلگراف در بازدید اخیرش از این محله به بوی گند ادرار که فضا را پر کرده بود، سوزن‌های استفاده شده و مدفوع‌ که جا به جا روی آسفالت دیده می‌شد، برخورد کرد. زنی که تنها یک تی‌-شرت پوشیده بود در یک صندلی راحتی شکسته در گوشه‌ای از خیابان نشسته بود. دو مرد دیگر که ظاهرا به تازگی مواد مخدر مصرف کرده بودند در یک چادر روی زمین دراز کشیده ‌بودند.

نرخ جرایم خشونت آمیز در این محله در مرکز این شهر نسبت به دیگر نقاط شهر بالاتر است. در نتیجه این وضعیت تعدادی از فروشگاه‌های آنجا تعطیل شده‌اند و فروشگاه‌های دیگر هم به عنوان احتیاط با قفل از اجناسشان حتی اساسی‌ترین کالاها محافظت می‌کنند.

محله بدنام تندرلوین حالا تبدیل به شاخصی برای بحران فنتانیل که در سراسر کشور فراگیر است، شده است.

این ماده مخدر که تولیدش نسبتا ارزان است به شکلی فزاینده در حال ترکیب با مواد دیگر بوده که تبعات مرگباری را صرف نظر از نژاد، جغرافیا یا دسته اجتماعی به جا گذاشته و همانطور که جان کارگران معدن‌های زغال سنگ را می‌گیرد جان بازیگران هالیوود را نیز می‌گیرد.

اما چیزی که قانونگذاران ایالت کالیفرنیا را وادار به اتخاذ یک اقدام جدی کرده، تاثیر نامتناسب این ماده مخدر بر جوانان است.

کنگره این ایالت در ماه جاری میلادی لایحه‌ای را تصویب کرده و به موجب آن به نوجوانان از سن ۱۶ سالگی اجازه داد که بدون کسب رضایت والدینشان درمان‌های اعتیاد به مواد مخدر را دریافت کنند.

این لایحه مشهور به لایحه AB ۸۱۶ منتظر کسب امضای گاوین نیوسام، فرماندار ایالت کالیفرنیاست تا تبدیل به قانون شود.

رویکردی که این ایالت در برخورد با اعتیاد در پیش گرفته باعث اختلاف در بین فعالان کنترل مواد مخدر و احیای بحثی چند دهه‌ای، زخم خورده از جنگ شکست خورده آمریکا با مواد مخدر، شده است.

منتقدان، مقامات لیبرال این ایالت را متهم به اتخاذ رویکرد سهل‌گیرانه کرده و نگران هستند که این رویکرد باعث تبعات ناخواسته شده و آن را با افزایش جرایم و بی خانمانی مرتبط می‌دانند.

اما از نظر ریزی اسوپئر، رویکرد با محوریت پرهیز موثر نبود و برنامه‌های کاهش آسیب، راه حلی عملگرایانه هستند.

او حالا در خط مقدم مبارزه با مواد مخدر در سان فرانسیسکو فعالیت داشته و رویکرد متفاوتی در این مبارزه دارد: این که وسایل استعمال تمیز شامل سوزن و سرنگ را در بین معتادان توزیع می‌کند.

او اکثر صبح‌ها به همراه همکارانش در سازمان غیرانتفاعی “گلاید” وانتی پر از اقلام ضروری را در محله تندرلوین و دیگر محله‌های آسیب دیده توزیع می‌کند.

کمی بعد از ساعت ۱۰ صبح سه شنبه، ریزی و همکارش، “فلانی کاستروم، منطقه “تاینی هوم ویلیج”، منطقه‌ای که یک کمپ گسترده از بی خانمان‌ها است را انتخاب می‌کنند.

در عرض چند دقیقه نزدیک به ۲۰ نفر از اهالی این کمپ بزرگ چادر نشین‌ها و کارتن خوابها، صفی را در جلوی وانت آنها تشکیل می‌دهند.

“کوری”، یک معتاد ۳۳ ساله در جلوی صف ایستاده و بسته‌ای حاوی چند پایپ و چند ورقه نازک قلعی را دریافت می‌کند.

کوری اصالتا اهل محله برینگامتون نیویورک است که شغلش یعنی بازسازی خانه‌ها را در جریان همه گیری از دست داد. او بعد از بیکاری و سپس طلاق، در مارپیچ نزولی مصرف مواد مخدر افتاد.

او می‌گوید شخصا شاهد مرگهای متعددی در اثر مصرف ماده فنتانیل بوده و می‌داند که اعتیادش به این ماده باعث شده که در هر بار استفاده یک قمار مرگ را بازی کند.

او گفت: اینجور نبود که یک روز از خواب بیدار شوم و بگویم که این مواد را می‌خواهم. هیچ کس این کار را نکرده است.

اما او استدلال می‌کند که هر کسی که به سادگی این مساله را نمی‌تواند درک کند “معضل اعتیاد را درک نمی‌کند.”

او بیشتر از همه نگران است که نسل بعد از او گرفتار شیوع فزاینده فنتانیل شوند. او گفت که حالا خیلی از معتادان محله تاینی هوم ویلیج را کسانی که در اوایل دهه ۲۰ عمرشان هستند، تشکیل می‌دهند.

فلانی و ریزی به سراغ دیگر توقفگاه‌ها در منطقه تندرلوین می‌روند؛ جایی که تشک‌های کثیف و سرپناه‌های مقوایی در مقابل مهمانخانه‌های مسکونی ارزان قیمت قرار گرفته‌اند.

آنها در زیر سایه آپارتمانهای مسکونی بلند و مجلل، فروشگاه‌های بزرگ لاکچری و دفاتر شرکتهای مشهور توئیتر و اوبر قرار دارند؛ مجاورتی که نه فقط بحران مصرف فنتانیل بلکه نابرابری در توزیع ثروت را بیش از پیش مشهود می‌کند.

اما ثروتمندترین مناطق آمریکا هم همچون فقیرترین مناطقش دچار بحران مصرف فنتانیل شده‌اند. در کنار پل مشهور “گلدن گیت” سان فرانسیسکو، منطقه مارین، سومین منطقه ثروتمند کشور آمریکا قرار دارد؛ محله‌ای که به خاطر خط ساحلی ناهموار و مناظر دراماتیکش شهرت دارد. با وجود ثروت بالا در این منطقه، در عرض سه سال گذشته مرگهای ناشی از اوردوز با فنتانیل در این منطقه دو برابر شده و به طور میانگین به هفته‌ای یک مورد رسیده است.

جسیکا، یک دختر دانش آموز ۱۶ ساله ساکن مارین می‌گوید، افزایش این مرگ و میرها باعث شده دبیرستان او و دیگر دبیرستانها در این منطقه پولدار، اسپری نجات بخش “نارکان” که مخصوص بلاک کردن اثرات مخدرها است را موجود در محل داشته باشند.»

انتهای پیام