روایتی از سفر به اولین جام‌جهانی در یک کشور اسلامی
کتاب «پرسه در لوسیل» روایتی از سفر به اولین جام‌جهانی در یک کشور اسلامی به قلم مهدی مافی منتشر شد.
به گزارش مجله تفریحی زیباروز، این کتاب با شمارگان ۱۲۵۰ در ۲۴۸ صفحه و با قیمت ۲۲۵ هزار تومان در انتشارات سوره آنلاین به چاپ رسید.
در معرفی ناشر از این کتاب آمده است: این کتاب، روایت مهدی مافی از سفرش به جام‌جهانی فوتبال ۲۰۲۲ در کشور قطر است که تلاش شده مخاطب را با حال و هوای برگزاری جام‌جهانی فوتبال در کشوری اسلامی آشنا کند.
مافی با زبانی ساده و عامه‌پسند داستان سفر خود را از فرودگاه امام خمینی (ره) آغاز و تا کوچه پس کوچه‌های شهرهای قطر خواننده را با خود همراه می‌کند.
از ویژگی‌های «پرسه در لوسیل» که با موضوع جام‌جهانی و فوتبال نوشته شده، می‌توان به نگاه تیزبین نویسنده و حضورش در اماکن غیرفوتبالی از جمله موزه، مسجد و جشنواره‌های فرهنگی و هنری قطر اشاره کرد. تجربیاتی که مافی به واسطه حضور در این اماکن با مخاطب خود به اشتراک می‌گذارد، اطلاعاتی چند وجهی از کشور قطر و رویداد بزرگ جام‌جهانی است.
علاوه بر این، نویسنده روایتی از سه بازی تیم ملی ایران مقابل انگلیس، ولز و آمریکا را هم در کتاب گنجانده تا به جذابیت‌ها و خاطره‌انگیز بودن اثر افزوده شود.
مافی در سه بخش مجزا در بین کتاب که با رنگ خاکستری از دیگر فصل‌ها جدا شده، بخشی را به نام «پرانتز باز» اختصاص داده که کمی از فوتبال فاصله گرفته و نگاهی سیاسی و تاریخی به مسائل منطقه‌ای کشورها دارد. این سه «پرانتز باز» با عناوین «بحران دیپلماتیک قطر، مختصر و مفید»، «اینک آخر الزمان» و «چرا قطر جام‌جهانی برگزار می‌کند؟» زاویه دید عمیق‌تری به آن چه روی سکوها در جام‌جهانی رخ داده و ریشه تاریخی کنش‌ها و واکنش‌های سیاسی و اجتماعی تماشاگران دارد.
مافی در مقدمه کتاب یکی از انگیزه‌هایش برای ثبت خاطرات سفر به کشور قطر و حضور در جام‌جهانی را این طور روایت می‌کند: «قطر ۲۰۲۲، اولین جام‌جهانی در منطقۀ ما بود؛ اولین جام‌جهانی در یک کشور اسلامی و پر از دوگانه‌های جدی شرق و غرب، سنت و مدرنیته و کریستیانو رونالدو و لیونل مسی، در لایۀ مردم. حتی به ازای جیمی جامپی که با پیراهن سوپرمن، پرچم رنگین‌کمان و شعارهایی در حمایت از اوکراین و «زن، زندگی، آزادی» به وسط زمین دوید. هم جیمی جامپی بود که با پرچم فلسطین موجب توقف بازی فرانسه و تونس شود. پس تصمیم گرفتم با آدم‌ها بیشتر صحبت کنم. به جاهایی که ایرانی‌ها کمتر می‌روند، سرک بکشم. توجه خودم را به خارجی‌هایی معطوف کنم که برای اولین بار حضور در یک کشور اسلامی را تجربه می‌کنند.»
انتهای پیام