لبنان، دوباره کشوری بدون رئیس‌جمهور

به گزارش خبرگزاری بین المللی فارس، دیروز (سه شنبه) لبنان بار دیگر غیبت رئیس جمهور را تجربه کرد، دوره شش ساله «میشل عون» به پایان رسید و وی روز دوشنبه در حالی کاخ بعبدا را ترک کرد. هنوز نتوانسته رئیس جمهور جدید را انتخاب کند.

چهار جلسه انتخابات ریاست جمهوری در مجلس به دلیل غلبه آرای سفید شکست خورد. در آخرین جلسه روز دوشنبه 110 نماینده از مجموع 128 نماینده مجلس شرکت کردند و هیچ یک از کاندیداها رای کافی کسب نکردند. در این رای «میشل موعود» موفق به کسب 39 رأی و عصام خلیفه نیز 10 رأی شدند. همچنین 61 رای باطل اعلام شد.

سه شنبه 4 اردیبهشت 1393. میشل سلیمان پس از شش سال کاخ ریاست جمهوری را ترک کرد و مردم لبنان برای انتخاب رئیس جمهور جدید دو سال و نیم منتظر ماندند و در 46 جلسه ای که مجلس برای انتخاب رئیس تشکیل داد و ناموفق بود. بسیاری از نمایندگان عمداً در مجلس حاضر نشدند تا اینکه جلسه به حد نصاب رسید تا اینکه میشل عون در دهم آبان 1395 (31 اکتبر 2016) رئیس جمهور لبنان شد. دو سال و نیم، یکی از بدترین بن‌بست‌های سیاسی در لبنان محسوب می‌شود و بسیاری از پروژه‌ها به دلیل غیبت رئیس‌جمهور روی زمین مانده‌اند. کسی نبود که زباله ها را جمع کند و شهر بیروت به زباله دانی تبدیل شد.

اکنون شهروندان لبنان از این بیم دارند که مانند دوره قبل، 46 بار جلسه پارلمان تشکیل شود و نمایندگان نتوانند رئیس جمهور را انتخاب کنند.

_{خروج میشل عون از کاخ ریاست جمهوری در حضور هواداران متعدد}

بحران سیاسی در این کشور از ابتدای تشکیل کشور لبنان در سپتامبر 1920 توسط فرانسوی ها ادامه دارد و حتی توافقنامه طائف در 22 اکتبر 1989 نیز نتوانست به آن پایان دهد، اما سهمیه بندی و فرقه گرایی را نیز افزایش داد.

لازم به ذکر است که پس از توافق طائف هیچ دوره ای وجود نداشت که انتخابات ریاست جمهوری در موعد مقرر برگزار شود و هر بار یا دوره ریاست جمهوری تمدید شود یا کشور وارد خلاء ریاست جمهوری شود که البته گروه های سیاسی ترجیح می دهند دومی.

بحران ها و بن بست های سیاسی در لبنان ریشه های تاریخی و سیاسی دارد که باید در جای دیگری به آن پرداخت. به طور خلاصه، روند ناقص ملت‌سازی و فرقه‌گرایی همراه با نظام پارلمانی و دخالت‌های خارجی، باعث عدم حاکمیت قانون در لبنان شد. اختلافات ظاهراً در مسیر طبیعی خود حل نمی شود، بلکه از طریق تبادل بین طرفین یا فشار خارجی حل می شود.

بر اساس قانون اساسی لبنان، دوره ریاست جمهوری این کشور 6 سال به طول می انجامد و پس از پایان دوره، هیچ فردی نمی تواند مجدداً انتخاب شود، مگر اینکه شش سال دیگر بگذرد.

مقام ریاست جمهوری در لبنان اگرچه اختیارات قبل از توافق طائف را ندارد، اما دارای اختیارات و وظایفی است که بدون حضور او بسیاری از امور در کشور به دست او سپرده می شود. اساساً طبق قانون اساسی لبنان، تا زمانی که رئیس جمهور جدید انتخاب نشود، نمی توان دولت جدید تشکیل داد. به گفته منابع آگاه، دلیل موافقت سعد حریری با ریاست جمهوری میشل عون در سال 2016 این بوده است که بتواند از او در مورد نخست وزیری وعده ای بگیرد و به همین دلیل سعد حریری در آخرین روزهای اکتبر 2016 در کمال ناباوری. از طرفداران او از طریق کانال المنار گفت که او از ریاست جمهوری میشل عون حمایت می کند.

امضای قوانین، تعیین نخست وزیران جدید و توافق بر سر ترکیب دولت قبل از رای گیری در پارلمان از جمله اختیارات رئیس جمهور است.

اکنون در غیاب رئیس جمهور، طبق قانون، اختیار امضای قانون به دولت می رسد. خواه یک دولت مروج رسوایی ها باشد یا یک دولت واقعی، دولت نیز موظف است در پایان دوره ریاست جمهوری استعفای خود را اعلام کند، زیرا نجیب میقاتی، نخست وزیر لبنان، روز دوشنبه استعفای خود را به پارلمان ارائه کرد، هرچند کابینه. به انجام وظایف اجرایی خود ادامه خواهد داد. تاتا و نجیب میقاتی همچنان مشغول به کار هستند.

اکنون به نظر می رسد که دلیل ورود لبنان به خلاء ریاست جمهوری، اختلاف نظر بر سر نخست وزیر آینده باشد. این موضوع دلیل اصلی خالی شدن صندلی ریاست جمهوری در دوره گذشته بود. اما به نظر نمی رسد این وضعیت مانند دفعه قبل دو سال و نیم دوام بیاورد و گروه ها و احزاب سیاسی تصمیم گرفته اند هر چه زودتر رئیس جمهور را انتخاب کنند و سپس دولت جدید تشکیل دهند. بر اساس نتایج انتخابات ماه مه، بنابراین امیدواریم که بن بست فعلی حداکثر تا چند ماه دیگر حل شود.

الان لبنان رئیس جمهور ندارد، دولتی است که استعفا داده و قبل از آن دولتی به حساب می آمد که کارها را پیش می برد. اکنون دولت «نجیب میقاتی» کابینه ای برای بهبود امور در استعفا محسوب می شود که قدرت تصمیم گیری مهم را ندارد، نمونه ای که در هیچ کشوری نمی بینیم. به نظر می رسد اساس توزیع پست ها در لبنان بر اساس سهمیه است، وضعیت همچنان به همین منوال است.

بر اساس معاهده طائف، ریاست جمهوری لبنان مانند سال های قبل از توافق، هر چند با اختیارات کمتر، به این مسیحیان تعلق دارد. این در حالی است که «میشل عون» را همسو با انتخاب جناح مریخ (حزب الله و متحدانش) می دانند و الحق در سال های اوج بحران سیاسی با استعفای دولت ها یکی پس از دیگری و استعفای خود توانست این کار را انجام دهد. فضای سیاسی و اقتصادی لبنان تحت تأثیر انفجار مهیب بندر بیروت بود تا هر چه بیشتر تمامیت حاکمیت حفظ شود.

بدون شک بزرگترین دستاورد «میشل عون» را می توان توافق بر سر ترسیم مرزهای دریایی با رژیم صهیونیستی با میانجیگری آمریکا دانست. توافقی که برای لبنان ثروت گاز و نفت بستر دریا را به ارمغان می آورد و انتظار می رود پس از یک دهه کشور را از بحران اقتصادی نجات دهد. همان توافقی که با اتکا به توان و تهدیدات مقاومت، به قول شیخ «نعیم قاسم» معاون سید حسن نصرالله «بدون شلیک گلوله» بزرگترین امتیازات را از صهیونیست ها گرفت. به گفته بنیامین نتانیاهو، این توافق تسلیم بی قید و شرط به حزب الله بود.

شیخ نعیم قاسم روز دوشنبه درباره وی گفت: ما پیروزی بزرگی را که در دریا، آب و گازهای ما از طرف رئیس جمهور میشل عون به دست آمده است که با همکاری ارتش و ملت و مقاومت و ملی به دست آمده است، متذکر می شویم. همبستگی با این دستاورد استثنایی… میشل «عون در کمک به مقاومت در برابر دشمن صهیونیستی و مبارزه الجرود با تروریسم تکفیری نقش داشت».

انتهای پیام/.

این مقاله را برای صفحه اول پیشنهاد دهید